SI17 Odae adespotae (1816-1817) p. 3

p. 2 ←

ΩΔΗ Β.	ODE II.
Εἰς Σελήνην.	In Lunam.
1 Βούλομ᾽ ὑμνεῖν (β) Σελήνην.	1 Lunam canere lubet.
2 Σ᾽ ἀναμέλψομεν, Σελήνη,	2 Te, Luna, canemus
3 Μετέωρον ἀργυρῶπιν.	3 Excelsam, os argenteam.
4 Σὺ γὰρ οὐρανοῦ κρατοῦσα,	4 Tu enim coelum habens,
5 Ἡσύχου τε νυκτὸς ἀρκὴν	5 Quietae noctis imperium
6 Μελάνων τ᾽ ἔχεις ὀνείρων.	6 Nigrorumque somniorum tenes.
7 Σὲ δὲ κ᾽ ἀστέρες σέβονται	7 Te et sidera honorant
8 Οὐρανὸν καταυγάζουσαν.	8 Coelum collustrantem.
9 Σὺ δὲ λευκὸν ἅρμ᾽ ἐλαύνεις	9 Tu candidum agitas currum
10 Λιπαροχρόους τε πώλους	10 Ac nitidos equos
11 Ἀναβάντας ἐκ θαλάσσης·	11 E mari adscendentes.
12 Χ᾽ ὅτε πανταχοῦ καμόντες (γ)	12 Et dum ubique fessi
13 Μέροπες σιωπάουσι,	13 Silent homines,
14 Μέσον οὐρανὸν σιωπῇ	14 Medium per coelum tacite
15 Ἔννυχος μόνη θ᾽ ὁδεύεις,	15 Nocturna solaque iter facis;
16 Ἐπ᾽ ὄρη τε κἀπὶ δένδρων	16 Super montes arborumque
17 Κορυφὰς δόμους τ᾽ ἐπ᾽ ἄκρους	17 Cacumina et domorum culmina
18 Ἐφ᾽ ὁδούς τε (δ) κἀπὶ λὶμνας	18 Superque vias et lacus
19 Πὸλυ ὃν (ε) βαλοῦσα φέγγος.	19 Canum jaciens lumen.
20 Τρομέουσι μέν σε κλέπται	20 Te fures quidem reformidant
21 Πάντα κόσμον εἰσορῶσαν·	21 Universum orbem inspicientem,
22 ῾Υμνέουσιν ἀδόνες δέ,	22 Lusciniae vero celebrant,
23 Πάννυχον θέρους ᾽ςν ὥρῃ	23 Totam per noctem aestatis tempore
24 Μινυρίσματ᾽ ἠχέουσαι	24 Exili voce cantillantes
25 Πυκινοῖσιν ἐν κλάδοισιν.	25 Densos inter ramos.
26 Σὺ δὲ προσφιλὴς ὁδίταις	26 Tu grata es viatoribus
27 ῾Υδάτων ποτ᾽ ἐξιοῦνται,	27 Aquis aliquando emergens.
28 Σὲ δὲ καὶ θεοὶ φιλοῦνται,	28 Te Dii quoque amant,
29 Σὲ δὲ τιμῶσιν (ζ) ἄνδρες,	29 Te honorant homines,
30 Μετέωρε κ᾽ ἀργυρῶπι	30 Excelsa, os argentea
31 Πότνα παγκάλη φεραυγὲς.	31 Veneranda pulcherrima lucifera.

(β) Legendum, quo constate metri ratio: ὑμνέειν.
(γ) MS. Codex habet: κομῶντες.
(δ) Ἐφόδους τε habet Codex.
(ε) Lego: Πολιὸν.
(ζ) Legitimo sono gaudebit versus, si legeris: τιμάουσιν

←